ایستادم به نوک پنجه پا اما حیف....

مردک پست که عمری نمک حیدر خورد

نعره زد بر سر مـــادر به غرورم برخورد

 ایستادم به نوک پنجه ی پا اما حیف

 دستش از روی سرم رد شد و بر مــادر خورد

هرچه کردم سپر درد و بلایش گردم

نشد ای وای که سیلی به رخش آخر خورد

 آه زینب تو ندیدی! به خدا من دیدم

 مــادرم خورد به دیوار ولی با سر خورد

سیلی محکم او چشم مرا تار نمود

مــادر از من دوسه تا سیلی محکمتر خورد

حسن ازغصه سرش را به زمین زد، غش کرد

باز زینب غم یک مرثیه ی دیگر خورد

 قصه ی کوچه عجیب است مهاجر اما

  وای از آن لحظه که زهـــرا لگدی از در خورد