خـدایـا !

خـدایـا !

.

می تونَـم چـند لحظـه باهـات خلـوت کـُنـم؟ 

.

قـول مـی دَهـم بیشـتر از چـند لحظـه وَقتـت را نگیـرم

.

گــوشِـت ُ بـیار جلـو ؛ بیـا نـزدیـک تـر ..

.

مـَن خـستـِه ام مـی شنوی ؟!

قُول می دهم طُغیـان کنم ! رودخانه ی ساکتی بودم .

.

قُـول می دهم جـریان یابم و قُول میدهم

.

هر تار ِگیسویَم ، خِیر و بَرکت را به زمین شانه کند!

.

قُـول می دهم نِگاهَـم را فقط به آسمان معطوف کنم

.

و با زمزمـه ی بـاران پـاک شوم

.

و بُت هـا را با ایمـان ِ چشمـانم خُـرد کنم .

.

مَـرا ببـخـش ! مَـرا ببـخـش !

..

مرا ببخش ! که روحم ناصاف است و زبــر .. 

.

ببخش که بویِ خوش ِ پـاکی نمی دهم ..