بـــآیــد بـــوسه زد
بر نجـــآبتـــِ قَدم هـــــآیــی کــــه بر مـــی دآری.....
چهـــره معصومانــه ات زیـــرِ نقــآب چــــادر ،
گنج وجــــودیِ پنهـــآن کَـــرده پشتـــِ چـــآدرت ،
نجــــآبتـــِ صـــدآیتـــ ،
صــلآبتـــِ گـــــآم هـــآیتـــ ،
دلِ رحیمتـــــ ،
رفتــــار زهــرآ س گـــونه اتـــ
تَمــــــــآم و کَمـــآل
بوی عطـــر "خـــدآ "می دهـــد...
بوی بهشتـــــــ.....
درست که این روزها مهجور مانده ای
و حالا خیلی ها به داشتنت افتخار نمی کنند؛
اما هنوز تو بهترین بهانه ای که مرا به او می رساند...
حالا هر کس هر چه می خواهد بگوید،بگوید.
تو یادگار زهرایی منی...
چادر من!
تو زیباترین راه زهرایی شدنی...